Zomerse wijn

Eind augustus 2017 zag ik in een nieuwsbericht dat de bekende Nederlandse wijnboer Ilja Gort een rechtszaak over de naam ZoMerlot heeft gewonnen, ten koste van het merk van de eiser SUM-MERLOT. De eiser vond dat het merk ZoMerlot te veel leek op zijn merk SUM-MERLOT, maar kreeg van de rechter ongelijk.

Is die uitkomst eigenlijk wel logisch, als beide merken qua letters en betekenis zo dicht bij elkaar liggen? Beiden bevatten het woord "merlot" en beide merken suggereren dat het om een "zomerse merlotwijn" gaat. Waarom is de claim van SUM-MERLOT dan afgewezen?

Het gebruik van een soortnaam maakt je merk zwakker

Als je in je merk een soortnaam of generiek woord gebruikt, dan is dat een zwak element waarvoor doorgaans geen bescherming kan worden verkregen. De generieke (druiven)soortnaam "merlot" kan niet beschermd worden via het merkenrecht voor wijn. De enige bescherming die een dergelijk merk dan geeft is de vermenging van "merlot" met het woord "zomer". Het gaat dus om een merk met een kleine beschermingsomvang, een zwak merk.

Hetzelfde woord in verschillende talen is op zich geen probleem

Dan is er de kwestie van het gebruik van de woorden "zomer" en "summer". Maakt het nu uit of het woord zomer in het ene merk in het Nederlands staat en in het andere merk in het Engels?

In dit geval niet. De maatstaf is of de consument van de producten waarvoor het merk beschermd is, kan weten dat de woorden hetzelfde betekenen en daardoor in verwarring kan raken. Bij een Nederlandse consument kan je er van uit gaan dat deze Nederlands én Engels begrijpt en dus ziet dat de merken eigenlijk hetzelfde betekenen.

Omstandigheden van het geval

Tot zover gaat het goed dus: het zijn zwakke merken, maar wel identiek en bovendien voor dezelfde producten. Je ziet de veroordeling eigenlijk al aan komen.

Opvallend genoeg oordeelt de rechter in dit geval echter dat het merk van de eiser wel érg beschrijvend is en dat de overeenkomsten in betekenis maar heel beperkt meewegen. En bovendien zijn voor de rechter de "overige omstandigheden van het geval" ook nog eens zo dat hij vindt dat een veroordeling niet op z'n plaats is. Het teken ZoMerlot wordt namelijk feitelijk alleen gebruikt in combinatie met het merk La Tulipe. Bovendien blijkt dat eiser nog geen flessen wijn onder het merk SUM-MERLOT op de markt heeft gebracht zodat de consument ook feitelijk niet in verwarring zou kunnen komen.

De juiste conclusie?

Het eindresultaat is dat de rechter de vordering van SUM-MERLOT afwijst, mét een veroordeling van de eiser in de proceskosten van bijna 15.000 euro. Ik denk dat dit heel anders had kunnen (en moeten?) aflopen, nu aan de voorwaarden voor merkinbreuk was voldaan. De genoemde omstandigheden kunnen dat naar mijn idee niet ongedaan maken.


Deel dit artikel op Facebook

of LinkedIn


Commentaar/opmerkingen